Mensen die de laatste tijd in de garage geweest zijn hebben het al met verbazing kunnen aanschouwen; er staat een M35! Wat is dat nu eigenlijk, een M35? Een vraag die we ook regelmatig te horen krijgen. Niet vreemd, want je komt ze voornamelijk in boekjes tegen en ze zijn nooit in Nederland geleverd.
Binnenkort volgt het hele verhaal, maar hier een korte omschrijving.
De M35 is een prototype dat begin jaren '70 door geselecteerde Citroën-rijders gedurende een vastgestelde periode getest werd. De auto was niet bedoeld als nieuw type, het was slechts een zeer aparte manier om de door Citroën geadopteerde Wankelmotor te beproeven en onder de aandacht te brengen. Oorspronkelijk was het plan er 500 te bouwen, het werden er 267. Alle auto's waren grijs en voorzien van een tekst en nummer op het voorspatbord. Na de Opération M35 was het de bedoeling alle auto's terug te halen, aan onderzoek te onderwerpen en te vernietigen. Toch is het diverse dealers en klanten gelukt een exemplaar te behouden, er zijn er nu nog ongeveer 60 bekend over de hele wereld.
Mijn exemplaar is met z'n nummer 473 (over de nummering ook later meer) de allerlaatst geproduceerde auto, hij werd op 12 maart '71 (krap twee maanden na mijn geboorte) afgeleverd aan een arts in Metz. Hij heeft vanaf '74 stilgestaan, met ongeveer 68.000km op de teller. De koets is in prima staat, maar de lak is wel erg verweerd. Waarschijnlijk wordt het dan ook een totale restauratie. Maar eerst maar eens lopend maken en de techniek doorgronden.
De enkelschijfs-Wankelmotor stond dus al erg lang stil. Deze motoren hebben de reputatie nogal "lastig" te zijn, er werd me dan ook door diverse mensen afgeraden er aan te beginnen. Aangezien ik niet in problemen maar in oplossingen probeer te denken, heb ik die raad maar in de wind geslagen en ben er lekker aan gaan sleutelen.
Eerst het blok eruit en het koelsysteem schoongemaakt. De motor zelf bleek gewoon los te zijn, dus de verleiding om hem te starten was erg groot. Dat heb ik dus ook maar gewoon gedaan. Hij sloeg vrij vlot aan, vreugde alom, alleen bleek al snel dat er olie naar het koelsysteem lekte. Dat leek in eerste instantie een kwestie van lekkende O-ringen te zijn, maar dat bleken er na tussentijdse startpogingen steeds meer te zijn, ook bleek de interne oliekoeler lek te zijn. Dan maar het hele blok uit elkaar. Na alle delen goed gereinigd te hebben en alle dichtingen minitieus schoongemaakt te hebben, de boel maar weer in elkaar gezet.
En hij deed het direct prima. Na een minuut lopen stootte ik een van mijn monteurs aan, " Hij komt omhoog!" . Het hydraulische veersysteem waar de M35 mee uitgerust is bleek ook nog te werken. Om twee weken werk samen te vatten; na montage van een paar veerbollen en wat remdelen heb ik ondertussen de eerste heerlijke kilometers gemaakt. Het rijdt als een soort mini-DS met een heel apart motorgeluid.
Binnenkort meer over deze M35, de M35 in het algemeen, de techniek en ....een verzameling.
